KATYŃ…. ocalić od zapomnienia

     Katyń jest szczególnym miejscem na historycznej mapie martyrologii Polaków. Zbrodnia dokonana na naszych rodakach wciąż powraca, niczym jątrząca się rana, której nie jest w stanie zabliźnić czas. Nie można przecież zapomnieć o cierpieniu przechowywanym pod niemą grudą katyńskiej ziemi przez tyle lat… o krzywdzie głęboko zakopanej w zagranicznych archiwach.

Jeszcze rosną drzewa, które to widziały,

Jeszcze ziemia pamięta kształt buta, smak krwi.

Niebo zna język, w którym komendy padały,

Nim padły wystrzały, którymi wciąż brzmi.

Jacek Kaczmarski „Ballada katyńska”

     We współczesnym świecie, gdzie przeszłość odkryła przed człowiekiem wiele tajemnic, a prawda jest jedną z fundamentalnych wartości, tragizm Katynia nadal budzi wiele pytań pozostających bez odpowiedzi. Nikt nie jest w stanie przebić muru milczenia, które staje się wraz z upływem czasu coraz bardziej wymowne.

Oto świat bez śmierci. Świat śmierci bez mordu,

Świat mordu bez rozkazu, rozkazu bez głosu.

Świat głosu bez ciała i ciała bez Boga,

Świat Boga bez imienia, imienia - bez losu.

Jacek Kaczmarski „Ballada katyńska”

     Prawda jako krzyk sumienia w sprawie Katynia oraz pozostałych bezimiennych miejsc kaźni jest niemym grymasem bólu tych, którzy domagają się szacunku, pamięci. Stąd też obowiązkiem wpisanym w nasze człowieczeństwo jest dążenie do Prawdy. 

Jakże wymowne pozostaje stwierdzenie Jana Pawła II:

     Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym nieograniczonej wolności, nie można zagubić w sobie krzyku sumienia, jako głosu Prawdy, która go przerasta, ale która jednocześnie czyni go człowiekiem stanowi o jego człowieczeństwie.

    Społeczność Zespołu Szkół nr 8 w Lublinie pragnie głosić tę Prawdę, podejmując się pielęgnowania pamięci mordu Katyńskiego, oddając cześć i chwałę. Dąb Pamięci, który  zostanie posadzony, zapuści korzenie również w naszych sercach, wzmocni się siłą przyświecających nam ideałów i zaowocuje pamięcią przyszłych pokoleń. Symbolem owej pamięci jest dla nas dh mjr Wiktor Krzewski. Jego życie, niezłomna postawa i godne szacunku poświęcenie mogą być dla nas drogowskazem w drodze do człowieczeństwa.

Dh mjr Wiktor Krzewski

        Urodził się 17 VIII 1894 r. w Starej Wsi koło Siedlec. Będąc uczniem Szkoły Handlowej Męskiej Zgromadzenia Kupców Miasta Lublina, brał udział w strajku szkolnym 1905 roku. Relegowany ze szkoły, kontynuował naukę
w prywatnej Męskiej Szkole Filologicznej im. Stanisława Staszica. W roku 1911 jako uczeń 7 klasy Szkoły Lubelskiej przyczynił się do powstania skautingu w Lublinie. Po ukończeniu tajnego kursu dla instruktorów skautingu został instruktorem trzech harcerskich drużyn w szkołach: Filologicznej im. Staszica, Szkole Handlowej i „Szkole Lubelskiej”.

W 1912 r. był jednym z trzech komendantów Lubelskiej Okręgowej Komendy Skautowej. Oprócz niego innymi działaczami skautingu byli: Tadeusz Korolko z gimnazjum im. Staszica i Jan Wierzbicki ze Szkoły Handlowej. W 1913 roku zdał maturę w Szkole Lubelskiej.

W sierpniu 1915 r. wstąpił do  I Brygady Legionów. Brał udział we wszystkich bitwach pułku na Wołyniu. W lipcu 1917 r. odmówił złożenia przysięgi i został internowany przez Niemców w Szczypiornie, a następnie w Łomży.

W stopniu porucznika walczył w kampanii 1920 r. przeciwko bolszewikom. Działał w Zarządzie Okręgu Związku Peowiaków w Lublinie. W 1936 r. pełnił funkcję prezesa byłych wychowanków „Szkoły Lubelskiej” oraz przewodniczącego Zjazdu byłych harcerzy Ziemi Lubelskiej z okazji 25-lecia harcerstwa na Lubelszczyźnie.  W latach 1936-1938 był członkiem Zarządu Okręgu ZHP

Po agresji sowieckiej 17 IX 1939 r. wraz z innymi oficerami dostał się do niewoli. W kwietniu 1940 r. został zamordowany w Charkowie.

                                                                       Społeczność Zespołu Szkół nr 8 w Lublinie

Obejrzyj

prezentację